Bal
Balım, delibalım... Kaan Tangöze’nin “bal”ı misali olduk biz de... Sana bunu dediğim güne lanet olsun. Sen benden gideli 68 gün oldu. Seni düşünmediğim, özlemediğim bir an bile yok. Evine geldim ve sana son kez sarıldım. Keşke yanımda olsan... Çok büyük hatalarım oldu, çok... Seni kaybetmekten korkmayı bilmiyordum, sonra öğrendim. Yine de kendime engel olamadım ve hatalar yapmaya devam ettim. Seni o kadar çok seviyor, sana o kadar çok değer veriyorum ki... Deneyimsizlikten, akılsızlıktan, hala tam olarak olgunlaşamamış olmaktan hayatta en çok değer verdiğim insanı kaybettim. Aldığım her nefeste sen varsın çünkü etrafımdaki her şey bana seni hatırlatıyor. Okul başladıktan sonra uzaktan sevmeye devam edeceğim ve artık görürken seni. İkimizin aynı sınava gireceği gün 1. yıl dönümümüze denk geliyor. Şansa bak... Tekrar özür dilerim. Çok salağım. Ve çok net görebiliyorum aslında, nasıl her yanlışının arkasında seni buna iten, bana ait bir yanlışın bulunduğunu. Veya en azından bir yanlış anl